گاهی آدم واقعا یادش نمی آید آخرین بار کی با خیال راحت با فامیل نشسته دور یک سفره عصرانه و نان پنیر و گردو خورده، شاید هم چنین چیزی اصلا اتفاق نیفتاده باشد و زاییده توهمات آدم باشد. توهماتی که ته رنگ واقعیت گرفته اند؛ آره! حتما همینطور است. آخه مگر می شود دست از دویدن پی نان و رفتن دنبال کلاه باد برده ( یا آورده) برداشت و نشست با خیال راحت نان و پنیر و گردو خورد؟ حالا اگر کاهو سکنجبین باشد، یک چیزی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر