گاهی آدم 234

گاهی آدم به خودش می‌گوید:«کاش یکی بود باهاش حرف می‌زدیم.» خودش می‌گوید:«کی مثلاً؟ چی می‌گفتی مثلاً؟ خب، که چی مثلاً؟» و آدم حرف نمی‌زند. از چی حرف بزند؟ حالا مثلاً‌ فلان چیز. خب که چی؟ گفتم، هاهاها. واقعاً اینطوری‌ست؟ وقتی آدم‌ها با هم حرف می‌زنند حال خرابشان خوب می‌شود؟ یعنی مثلاً خوب است یکی باشد که باهاش حرف بزنی؟ فایده دارد؟