یادداشتهای یک آدم
۱۳۹۰ آذر ۶, یکشنبه
گاهی آدم 261
گاهی آدم کارش از گریه که میگذ[ا]رد، به آن میخندد؛ ولی کار همچنان در حال گذ[ا]شتن است. آنقدر میگذ[ا]رد که باز میرسد به گریه.
۲ نظر:
سپیده
۱۲ آذر ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۱۳
چه سیکل معیوب مزخرفی واقعا! :(
پاسخ
حذف
پاسخها
پاسخ
ويكا
۱۲ آذر ۱۳۹۰ ساعت ۱۹:۰۶
دلم يه سير گريه ميخواد.....
پاسخ
حذف
پاسخها
پاسخ
افزودن نظر
بارگیری بیشتر...
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
چه سیکل معیوب مزخرفی واقعا! :(
پاسخحذفدلم يه سير گريه ميخواد.....
پاسخحذف