گاهی آدم دلش را از «دلبَر» می‌ترساند. تا حرف زیادی می‌زند، آدم می‌گوید: «می‌دهم دلبَر ببردت ها!» غافل از اینکه معمولاً دست دل و دلبَر در یک کاسه است و دل از خدایش است دلبَر ببردش.
اما یک وقتی هم پیش میاید که دل خودش را به مسخرگی می زند تا بدهیش دست دلبر. آنوقت یکهو دلبر دل را نمی برد و دست خالی میرود و دل ضایع شده میماند و تویی که باید دل را دلداری بدهی.
اما یک وقتی هم پیش میاید که دل خودش را به مسخرگی می زند تا بدهیش دست دلبر. آنوقت یکهو دلبر دل را نمی برد و دست خالی میرود و دل ضایع شده میماند و تویی که باید دل را دلداری بدهی.
پاسخحذف